Што кога некој близок повеќе го нема?

[quote="kalinche70"]

annaja напиша:

kalinche70 напиша:

По ненадејната смрт на мајка ми повеќе ништо не е исто,болката може да исчезне,но тагата никогаш,јас сеуште плачам по неа како мало дете,страшно е и радоста повеќе не ми е иста...ништо ама баш ништо не е исто

Ova e celata vistina,potpuno isto se osekam i se slagam so ''Kalinche70'' toa e teska i ne izleciva bolka sto nikogas ne pominuva i mislam deka so taa bolka ke mi pomine ostatokot od zivotot.Pred 1,5 godina go izgubiv mojot TATKO bese golem covek,ne se raga takov....Majka mi gi pominuva naj teskite godini od nejziniot zivot,sekoj den,sekoj saat,sekoj minut ona so mislite e kaj nego.Mnogu mi e tesko mene za TATKO MI a i majka mi nemozam da ja utesam da ja lazam deka moralo taka da bide,zatoa sto prvo jas nesakam da veruvam vo toa, a bea vo brak 55godini.Bog neka ni gi prosti nasite najmili izgubeni bliski.A se prasuvam, dali nekogas ke bideme zaedno?????[/quote

Мајка ми имаше 58 години,ама и 100 да имаше јас не ни замислував дека дваесетина минути откако се разделивме ќе ја најдам како спие...уствари како умрела во сон..попладне 3 часот,отидов по синот во градинка-се вратив дома, таа мртва....никогаш не добив шанса да и кажам колку ја сакам,да и подадам вода,никогаш не помислив дека може да не напушти,толку наеднаш,единствено нешто што ме одржа да не полудам се децата а и мислата дека еден ден,кога ќе го изодам мојот пат,таа ќе ме чека-таму горе и повторно ќе можам некому да кажам мамо (а колку пати само дома кога сум сама да знаеш ќе кажам на глас МАМО само ете колку да проверам дали е сеуште убаво да се каже тој збор)
Еве сега ќе правам матурска оваа година за ќерката и неизбежно е прашањето Зошто Бог не дозволи она да е тука во тој момент?Ама тоа е......

Na cela zalost,barem videla vnuci,a TATKO MI (za zal nemame deca) ne mu se ispolni taa zelba jas sum edinica.Tazno, tazno mnogu tazno

Anaanja,ja razbiram tvojata bolka i znam deka tamu nekade,tamu nekogash povtorno ke bideme so nashite mili,Bog sigurno imal prichina zoshto ete taka ne ostavil da samuvame bez niv,moze da staneme pocvrsti,da gledame so poinakvi ochi vo zivotot,da go cenime moze poveke sekoj moment sto ni go dal na zemjava,da go smenime karakterot....a tatkoti ke znae,kade i da e na neboto veruvam deka znae i te chuva od tamu i sigurna sum deka edinstveno shto saka za tebe e da bidesh srekna da prodolzish da se borish i da bidesh cvrsta

kalinche70 напиша:

Anaanja,ja razbiram tvojata bolka i znam deka tamu nekade,tamu nekogash povtorno ke bideme so nashite mili,Bog sigurno imal prichina zoshto ete taka ne ostavil da samuvame bez niv,moze da staneme pocvrsti,da gledame so poinakvi ochi vo zivotot,da go cenime moze poveke sekoj moment sto ni go dal na zemjava,da go smenime karakterot....a tatkoti ke znae,kade i da e na neboto veruvam deka znae i te chuva od tamu i sigurna sum deka edinstveno shto saka za tebe e da bidesh srekna da prodolzish da se borish i da bidesh cvrsta

Pozdrav do tebe i so se se slagam ama tesko e,starite vikaat nagore e visoko nadole e tvrdo,taka da mora da se izdrzi se, i da se molime za podobro utre.Mnogu pati razmisluvam kako im bilo na nasite za zagubata na nivnite roditeli ama si vikam ne imale nas, pa se e polesno,mojot problem e drug jas nemam i neznam kako ke bide......svesna sum amaaa....sekogas ima ama...

Dushicki, socustvuvam so site vas. I da, bolkata vremeto ke ja izleci no tagata ostanuva. Tatko mi pocina pred nesto poveke od godina. Ne bese nekoj covekza primer, koga bev mala pametam deka piese, mnogu vikase po majka mi, mnogu ja navreduvase.... Potoa koga poostare ne piese tolku ama bese mnogu nervozen, se mu smetase, znaese da napravi kavga za toa zasto tanjirot e ponavamu, a ne ponatamu... Uste ne mi e jasno kako toj covek so takov izbuvliv karakter mozese da ima tolkavo dobro srce. Nema da go zaboravam negoviot glas koj me razbuduvase za na skolo:"Ajde, tatence, stani... ke recese , so tolku ljubov, milost, sto nikogas nema da mu zameram sto direktno ne mi rekol deka me saka, kako sto mu velam jas na mojot sin... Seuste mi se slucuva da se zavrtam po nekoj covek pokraj koj sum pominala, a koj mi se pricinil deka e toj. Placev koga pocina no ne veruvav... ne sakav da veruvam.... Posle okolu 10 meseci od negovata smrt, edno utro se razbudiv i zaplakav kako dete po nego....prosepotev mil moj tatence...Mnogu mi nedostiga i mnogu mi e zal sto nema da go drzi svojot vnuk za race i da go setka. Mojot Mihajlo gi ima negovite oci - tie barem ke gi imam zasekogas.

Uf kolku teska tema ............ ova go pocustvuvav pred 15 dena ama ne za roditel nego za baba mi dusata me bolese i seuste me boli ednostavno nema den nema nok nema pladne nema utro da ne pomislam na nea.......au kolku mi e tesko znaevme deka e veke krajot imase 79 godini i ja fati 100% skleroza neznaese nisto ama znaese koga ke me vidi da kaze ''Jao ko mi doso, doslo je moje modro oko'' ( jas imam plavi oci i zatoa taka vikase) ( inace srbinka bese).Doceka pmnogu 6 vnuci, 7 pravnuci i dusava ke me boli cel zivot sto ne uspea da vidi od mene .........mnogu mi e tesko solzi sami tecat......nemozam da pisuvam veke koga ke bidam spremna psihicki ke napisam uste tuka a sega izlagam od ovaa tema.

оф леле макресанска,мојата ќерка сеуште плаче по баба и иако се обидува да се сокрие од мене затоа што знае колку е неизлечлива мојата тага,често ми вели мамо вети ми дека ќе живееш бар 100 години...оф леле,јас вечерва ја сонував мајка ми и сега цел ден ќе ми биде тажен

koga go zagubiv mojot tatko mojot svet se urna,sekoj den nesto dlaboko me boli posebno sto ne moze se da isceka da go vidi mojot sin koj pa e orginal ne kopija na svojot dedo

i sekogash ke ne boli...toa e golema bolka

stefimama напиша:

koga go zagubiv mojot tatko mojot svet se urna,sekoj den nesto dlaboko me boli posebno sto ne moze se da isceka da go vidi mojot sin koj pa e orginal ne kopija na svojot dedo

истото и кај мене само што малиот мој не личи многу на него ама страшно многу ми недостига и едно сум сигурна ќе беше најдобриот дедо на светов но господ го зеде затоа што беше предобар за на овој свет

deneska bev vo crkva i zapaliv sveki za zdravje i koga ke treba da kleknam dole da zapalam dusata me boli i stalno si mislam bar da mozese da go vidi stefi da se izraduvase ama toa e bozja rabota

Iako baba mi bese stara 84god.koga umre mi bese mnogu tesko,Se uste ne mozam da go prifatam faktot deka e mrtva.2meseci po nejzinata smrt decko mi me pobara za zena, a 5 meseci potoa pravevme svadba.Taa nedela pred svadbata mi bese mnogu tesko bez nea,i nemase den a da ne pomislam na nea i kako ke bide bez nea na svadbata.Nejzina najgolema zelba bese da doceka da se omazime jas i sestra mi.Se uste se kaam zosto ne se omaziv porano za da mozese baba mi da me vidi nevesta.Na denot na svadbata ne mozev a da ne zaplacam koga ja vidiv sestar i na baba mi a nea ja nemase.Se uste mi mnogu nedostiga i osega golema prazinina vo dusata koga i da pomislam na nea.

nesakav da ja otvoram temava deka sekogas koga sum tuka placam no eve povtorno me potrese se
nesakav da napisam no ke priznaam na denot na svadbata bev potresena zosto tatkomi ne e do mene
mi se pricinuvase deka od negde me gleda imav custvo deka go nabljuduva sekoj mig
no samo bog znae kako e vo dusata na lugeto

Teska e temava,ama mislam deka si davame malku od malku sila za da na nekoj nacin gi prebrodime teskite momenti i misli so toa sto si gi spodeluvame site zaedno.Sto se odnesuva do toa dali se pored nas jas mislam da.Mojot tatko go nemam 1god.i 7maeseci, ama samo fizicki.Sonuvav dva sona nabrzo posle toa i ubedena sum deka tatko mi e pored mene.Prviot bese posle dvadena a vtoriot edna nedela posle prviot,sto znaci ne bea pominati tie 40dena koj se veruva deka dusata e uste tuka.Prviot bese denje potprena na kaucot sum zadremala i toa mnogu kratko i poglednav nakaj prozorecot vidov senka sto naednas se vrati eden cekor na nazad i gi vidov samo ramkite od naocarite,mi deluvase kako da me gleda i koga jas poglednav vo toj pravec on primeti i izbega.Vtoriot mi bese uste potezok i placam i ke placam.Tatko mi lezese kako da e bolen,i nemozese vozduh da zeme, a jas na majka mi so mimiki i vikam deka tatko mi umira.Se dobliziv do nego go podignav, a racete kako da mu omalaksava,i rekov gotovo.Koga go dignav pogledot vidov kako ocite mu se zatvoria i samo edno oko na celoto ostana otvoreno.Tolku mnogu viknav sto sama se razbudiv i ne bev svesna dali e son ili jave.Nisto ne mi rece bar da go cuev, zatoa sto on pocina vo bolnica ne bev pored nego.Ova ke go pamtam, i ako i na toj vek se kazuva ke go kazuvam.Tatko mi e tuka pored mene ama nemoze da mi pomogne.Kako da se spravam so ovaa maka.......

Многу е рано,треба време да помине,да поминат многу празници без него за конечно душата твоја да прифати дека го нема.За соновите има и во нив нешто,сигурно сака да ти каже дека е тука,те гледа и те чува да не тагуваш толку,затоа што навистина мислиш дека нашите родители би сакале да сме толку тажни и да тагуваме до болка и разболување по нив.Да може да ти каже сигурно ќе ти рече...Продолжи понатаму не тагувај не се разболувај биди среќна тоа е животот.Затоа поради нив не смееме да омалаксуваме до бескрај колку и да не боли

Da se slagam,ama toa e samo od sto mora taka da bide.

Мојот татко го нема 1 година и 9 месеци Дента кога не напушти јас цел ден не бев дома и тој ден не се видовме Јас бев татина маза негова прва радост Тој почина на улица вечерта во 22 00 кога одел на продавница а јас во тој момент пристигнав дома Ја прашувам мајками каде е тато таа ми вели до на продавница ке дојде и седиме дома јас мојот сегашен сопруг а тогашми беше дечко и само влезе стрикоми и го викна мојот дечко дојди малку долу и ние со мајками се стрчавме да видиме што го бара и тогаш ШОК Катастрофа светот се сруши
Несакаше да не напушти се додека не ме виде Едното око му беше полу отворено кога отидов кај него после неколку секунди го затвори
И до ден денешен плачам секогаш кога зборувам за него Толку многу ми недостига што и самата неможам да си објаснам Зошто.
Јас го немам сонувано или не памтам ама ми кажа стрикоми на татичко мој близнак дека некоја вечер ги посетил и бил среќен и него на сон му кажал дека му било убаво каде што е.

Srcki ve citam veke nekoe vreme i da vi kazam potpolno ve razbiram kako vi e,Bolkata nikagas ne pominuva samo so vreme se ucime da ziveeme so nejze i toa ne pravi posilni.Nema den a da ne pomislam na mojot baticko,i ako ne placam cesto cuvstvuvam kako dusata mi place po nego.Nema den a da ne pomislam kako ke bese da bese ziv,da imav kaj kogo da si pojdam na praznici (tie praznici mi se najteski),kako ke bese da si gi zapoznaese vnucinjata.Zelbata da go vidam i da go gusnam e neizmerna i neostvarliva. :( Januari mi e najtezok mesec,toa e mesec koga go izgubiv za sekogas,a jas ne mu bev ni na pogreb i toa najveke me boli.Znam deka zivotot prodolzuva i deka morame da prodolzime bez niv,kolku i da e tesko i bolno sila mi davaat moite tri soncinja,bez niv neznam kade ke bev sega.A toa sto boli ke si boli zasekogas,sekavanjata na nego mi se najdragocenoto nesto vo zivotot.Porano sekogas go sonuvav na denot pred mojot rodenden,a sega se poretko i poretko...Eh da mozev samo uste ednas da mu kazam kolku go sakam i da go gusnam...

Мацуш мојот зет за сестра ги загубил родителите на 18,20 години кога бил,но кога имаше 30 почина брат му и ми рече...многу боли за родител ама за брат ми душата ми изгоре,и никогаш нема да ми заздрави.Мацуш тој сигурно знае дека го сакаш...ме расплака...и ќе даде Бог кога ќе дојде време ќе бидеме сите заедно

''Ne postoi nikakov vid na uteha ,shto bi ja potkrenalo nivoto na mojata dusha'' ..
Mn.e teshko da rastish koga fali majkata..
sekogash ke ja osekam taa praznina..