Што кога некој близок повеќе го нема?

Ме интересира како вие размислувате кога ке дознаете дека некоја блиска особа пријател другарка ... повеке ги нема на овој свет што си мислите како го замислувате животот без лугето кој ви значеле нешто? Јас на пример ја изгубив една од најдобрите мој другарки пред 3 месеци и од тогаш не поминува ден да не помислам на неа (што е нормално бевме како сестри) мегутоа кај мене се појавува и тага и чуство на неизвестност стално си викам бог зна што ке ми се деси мене си помислувам на болести свашта и едноставно се разочарувам и ме фака некоја паника незнам како да го казам тоа страв од смрт незнам. Иако знам дека треба да мислам позитивно и го правам тоа сепак ми доагаат такви периоди кога сум катастрофа и недај боже да ме штрекне нешто си викам готово ете тоа е крајот. Иначе сум по природа многу позитивна и весела и да му кажам на некој што ме познава дека вака размислувам никој нема да го верува тоа за мене. Сепак сум срекна сто вакви помисли ми доагаат све поретко ама сепак мислам дека е интересна тема ѕа разговор! Поздрав на сите!

Za mnogu kratko vreme vo mojata najbliska familija izgubiv mnogu moi dragi luge. Koga se sluci prviot slucaj site bevme ko damlosani ,po dve nedeli se sluci i vtoriot i bevme ko izgubeni.. mislam se se desavase taka brzo da neznaes sto te snaslo ..po toj slucaj bea uste ... no da ne dolzam ..nekako kako da otupev za tie raboti ,verojatno poradi pregolemata bolka koja ne strefi site doma. Kako odi vremeto svakas deka site nie eden den ke otideme ,sega nekoj porano nekoj pokasno ,sto velat starite neka odi po red. Zalno e koga ke se sluci i koga se gubat mladi luge ..no svati go i toa taka ,deka moralo taka da bide ..

Zivotot e mnogu kratok i zatoa velat zivej go sekoj den kako da ti e posleden .. nemoj premnogu da se optretuvas ,uzivaj vo zivotot ,nikoj od nas ne znae sto nosi utre ... toa e ednostavno taka ,i kako takvo prifati go ..

Знам све знам ама незнам што да казам и занам дека е тоа едноставно така ама кога ке слушнам дека некој починал и одма првото прашанје ми е што ке прават сега неговите, незнам имам многу страв недај боже да им се случи на мојте нешто јас мислам со мене ке биде крај од што хавистина незнам како да го поднесам тоа и секој ден сто се вика кога ке ги чујам си викам фала ти господе све е ок! Сепак свесна сум за све а имам страв во себе неможам да си се објаснам сама себе.

Bile te obozavam stvarno znaes da vlees nadez svaka ti cast na pozitivnata misla i energija
Inaku i mene cat pat me faka takov period ama za sreka kratko trae :big hug:

JANAXXXX напиша:

Знам све знам ама незнам што да казам и занам дека е
тоа едноставно така ама кога ке слушнам дека некој починал и одма
првото прашанје ми е што ке прават сега неговите, незнам имам многу
страв недај боже да им се случи на мојте нешто јас мислам со мене ке
биде крај од што хавистина незнам како да го поднесам тоа и секој ден
сто се вика кога ке ги чујам си викам фала ти господе све е ок! Сепак
свесна сум за све а имам страв во себе неможам да си се објаснам сама
себе.

I jas go imam istiot problem koga procitav isto kako da me opisuvas mene a ne sebe

А да во право си најверојатно на Лана мислиш ама ставрно јас им се дивам на таквите луге кога ке ми каже некој таква историја си викам јас сум за никаде само се жалам сама на себе.

И зошто кога се работи за некој друг имам тонии енергија и да го утешам
и да го советувам а јас сама неможам и не сум само јас таква знам многу
луге така и си викам не се е ок и стварно е се ок ама мозоков мој
работи за иднината не за сегашноста е кога ке ме фатат тие денови ми е
смрт.

Не сакам да изгубам една драга особа... мајка ми. Тогаш не знам како ќе се справам со себеси и со светот воопшто

wisna напиша:

Не сакам да изгубам една драга особа... мајка ми. Тогаш не знам како ќе се справам со себеси и со светот воопшто

Е и јас од тоа се плашам мислам дека ке ми потонат сите бродови дека ке бидам сама на светов иако сум се омажила како да сум мало дете се осекам или па ми е тешко што не сум со нив заедно како порано па затоа ме фака вака мака незнам и сто е нај трагично све вака навечер ми доага и готова сум... ама ке биде подобро

JANAXXXX напиша:

И зошто кога се работи за некој друг имам тонии енергија и да го утешам и да го советувам а јас сама неможам и не сум само јас таква знам многу луге така и си викам не се е ок и стварно е се ок ама мозоков мој работи за иднината не за сегашноста е кога ке ме фатат тие денови ми е смрт.

И јас сум истата.
Мене ми се случи после смртта на еден мој колега да паднам во голема депресија неможејки да прифатам дека му се случи такво нешто. А најчудно од се беше тоа што и не бевме толку блиски, но таква трагедија немав видено до тогаш. Човекот умре 2-3 месеца после поставување на дијагнозата и 4 месеци после неговата свадба, а неколку недели пред раѓањето на неговата ќерка. Ужас!
А најтешко ми беше што и покрај лошата болест доаѓаше на работа и јас го гледав како пропаѓа и како умира. Човекот беше свесен што му се случува и сепак сакаше дел од времето што му остана да го помине со своите колеги, па и да го сподели најрадосниот момент во пред крајот на неговиот живот раѓањето на неговата ќерка. Беше пресреќен и после терапија дојде да не почасти мекици и да не должам многу и да не го преживувам сето тоа повторно, сакам само да кажам дека тоа многу многу ме погоди до тој степен што јас неможев да го заборавам подолго време и да го преболам.
Од тогаш почнав јас да пропаѓам, и да ми се случуваат многу лоши работи, депресија, анксиозност, напад на паника, едно време бев и на работ на животот. Се ми се собра, бев премногу чувствителна, и заедно со борбата со стерилитетот едноставно се изгубив, јас не бев повеќе јас.
И ден денес неможам да поверувам како некој и кој не ми е близок предизвика таков хаос во мојот живот, такви стравови. Едноставно си мислев дека и мене може да ми се случи такво нешто. Ми стана се повеќе страв од болести, од смртта...
Но, еве фала му на господа сум подобра, ја имам мојата прекрасна ќерка која сега ми е се на светот и буквално живеам за неа. Но, станав некако имуна на чувства кон другите а посебно кога останав трудна. По некој месец почина свеква ми а јас....незнам што чувствував, нормално ми беше жал но ете порано бев поинаква, почувствителна, по голема плачка...ама тоа е животот.

Zivotot nekogas znae da bide mnogu surov. Imav tezok zivot,detstvoto mi bese pekolno (zaradi tatko mi),i taman koga se sredija rabotite na nekoj nacin,bas koga pocnav da uzivam vo zivotot se sluci tragedija,zagina brat mi,imase 24g,zena i dve decinja(od 4 i 3 god),a bevme premnogu vrzani eden za drug,toa bese uzasen period za mene,mnogu pati pomisliv deka podobro ke bese jas da zaginev namesto toj.Pominaa 11 godini i nekako se naviknav da ziveam so taa bolka no sekoja godina na toj datum jas pagam vo depresija.I ako sum gooolem optimist vo ovoj slucaj ne mozam da si pomognam.Tesko mi e da svatam deka poveke nikogas nema da go vidam... :cry:
JANAXXXX напиша:И зошто кога се работи за некој друг имам тонии енергија и да го утешам и да го советувам а јас сама неможам и не сум само јас таква знам многу луге така и си викам не се е ок и стварно е се ок ама мозоков мој работи за иднината не за сегашноста е кога ке ме фатат тие денови ми е смрт.
JANAXXXX navistina ne si samo ti takva. Sekogas mozam da mu pomognam na drug i da go u tesam no koga se raboti za mene neutesna sum.

zivotot za site e mnogu surov...se slucuvaat mnogu neprijatni situacii nasekade okolu nas...za sebe tolku i ne se plasam kolku za tie sto se okolu mene nemozam da podnesuvam porazi za koi nemozam jas da reagiram....koi se ostaveni po priroden tek...neznam kako bi se snasla da izgubam nekoj mnogu blizok...prvo mnogu emotivno se vrzuvam so site luge a za najbliskite da zboruvam...mnogu tesko gi pominav smrtta na moite dve babi i dedo za koi bev privrzana mnogu posebno za dedo mi....kolku neprospieni noki samo imav....se plasam za sekoj nov den sto ke donese....se zablagodaruvam na Boga za toa sto ni podaril uste eden den da sme zdravi i zivi site....Sakam da gi utesam lugeto koga cuvstvuvaat bolka....znam kako da go napravam toa...ama nedaj Boze da mene mi se sluci nesto....mislam deka site zborovi bi bile za dzabe...koga veke go nemas toa sto si go izgubil.....

јас изгубив прв братучед кој ми беше многу близок целата ситуација ми беше многу драматична и ми беше тешко да живејам со тоа не ми се веруваше дека е починат и до ден денес кога ќе помислам на него не ми се верува дека е починат . Едоставно научив да живеа со тоа и да се сеќавам на неговиот ведар лик на шелите и смеите на убаво поминатото време а не на погребот и сите тие лоши работи.......

јас порано не се плашев од смртта и ако бев некогаш блиску око не ми трепнуваше
сега се плашам........... мислев дека е тоа полоша ситуација ама

во еден филм слушнав дека тоа е добро

вика порано не си имал што да изгубиш не си се плашел
а сега имаш луѓе што ги сакаш нешта што сакаш да ги направиш и причина да се плашиш

природно е секој се справува со лошото како знае и умее по тоа што чувствуваме лошо се познава дека сме добри луѓе

Neznam sto da kazam site luge imaat nekakvi stravovi od nesto megutoa koga ke pomislam na smrt takvi losi raboti i gotovo odma me faka panika mi se losi srcevo mi cuka i si vikam eve i jas sum slednata ama se trudam toa da ne go mislam i fala mu na boga uspevam ama sepak doaga, A isto i na mm brat mu zagina pred 1 ipol godina i zaradi toa ne sme pravele nis svadba iako eden den ke pravime se nadevam no koga ke se setam kolku mu e tesko na nego ili vnucinjata koga ke prasaat kaj e tato nemozam i pak i pak mislam na takvi raboti i sve si vikam jas nemam sreka okolu mene sve nesto se sucuva ete sega brzo pred 2 nedeli zagina edna komsika od sk vo sobrakajka vo avtokomanda koga mi kaza majkami i pak me fati ludilo i samo toa mi se vrti vo glava od koga go slusnav toa ama ne mi e jasno i pokraj toa sto sum svesna za sve i kakov e zivoto i deka toa site ne ceka zosto se raga toj strav neznam!!!!

sum pominala niz takov period,moj mnogu blizok i drag drugar pocina posle 3 meseci odkako mu ja otkrija bolesta!uste koga bese ziv nemozev da se pomiram deka toj e bolen i deka eden den ke go nema,a koga se sluci toa padnav vo depresija,duri mi se pricinuvase na ulica deka e toj a koga ke videv drug covek!no,covek mora da svati deka zivotot ne e vekovit.koga togas, site dosle i site ke si odat,no najbitno e na ovaj svet da si ja ostvarime svojata misija,sto e osnovno da ostavime potomstvo,pa i se drugo za sto bog ne pratil tuka!a za ovie momenti sekako se teski no sepak mora da sme hrabri, i da ne podpadne covek na depresivnata strana tuku da prodolzi da razmisluva ponataka za svojot zivot.

Mnogu ubavo napisano!!!! Navistina e taka samo sto e mnogu tesko iako site ja znaeme filozofijata na zivotot!

Многу добро ми е познато сето ова...не би сакала сега да ја раскажувам мојата приказна која е страшна ...не дека се жалам знам дека за жал не сум единствена..се што имам во моментов е мојата мајка која е секогаш тука за мене за што и да ми затреба...но и покрај сета таа болка што ја чувствувам во градиве и сите слики сеќавања ме тераат да пуштам некоја солза...но си велам вака...се што ќе постигнам во живото ќе постигнам за себе но и за нив....такви сме и со братучетките иако нивните деца не го запознаа брат ми тоест вујко им тие сепак го знаат и на неговата слика кажуваат ова е вијче..сигурно тоа ќе го продолжам и јас ...

:cry: :sorry: mozebi ne trebase temava koga citam uste poveke se vrakam na site raboti sto me voznemiruvaat! Samo jako sekoj so svoja sudbina zivotot e ponekogas surov ama toa e!

Janaxxxx напиша:

:cry: :sorry: mozebi ne trebase temava koga citam uste poveke se vrakam na site raboti sto me voznemiruvaat! Samo jako sekoj so svoja sudbina zivotot e ponekogas surov ama toa e!

Секогаш ќе постојат работи кои ќе не навраќаат на минатото, јас честопати си кажувам зошто господ ги зема добрите но знам дека и тој ги сака добрите...Болно е знам ....но да го затвориш тоа во себе нема да си помогнеш, секогаш кога ми е тешко си наоѓам особа на која можам да и се доверам и добар муабет и одење во црква ми ја смирува душата...Извини ако направив да ти биде тешко но ја сум секогаш искрена и отворена особа :sorry:

Не воопшто нема зошто и мене ми е полесно кога зборувам со некого и искрено кога одам во црква и мене ми е душава некако смирена, те свакам потполно.

Темава...значи секогаш кога идат празници мене ми е тешко,мој многуууу сакан братучед загина во конфликтот во Арачиново.И што ми е најтешко,што снаа ми само после 6 месеци остана бремена од друг човек и се омажи.Знам дека не треба да ја обвинувам и не ја обвинувам,многу млада (на 26 год,)остана вдовица,ама барем уште 6 месеци да почекаше,а не на годината на Саше до заби трудна,Жал ми е што внучето не го гледам,а сега слушнав дека се преселени спроти мене во зградата на бранителите.Само не можам да си објаснам зошто секогаш кога наближуваат празници,прво на памет ми паѓаат луѓето што веќе ги нема во мое опкружување.

Da hormonce,sekogas koga se praznici i mene mi e tesko,posebno okolu nova godina i januari. Tesko mi e zosto ovoj period go izgubiv brat mi. Mnogu,mnogu,mnogu mi e tesko.

Јас се трудам да се сеќавам само на убавите моменти со него и често сама си се смешкам на некои работи кои ги правевме заедно,дружби,смеи...добрите луѓе никогаш не умираат,нема заборав за нив,ќе останат муабетите поврзани со нив,секој по добро ќе ги памети!
Ај да не се растажувам,сепак е нова година и треба да се радуваме!

I jas se trudam da se sekavam na ubavite raboti,ama najcesto toa i me boli,tesko mi e zasto toa ubavoto traese kratko i ne dozivea i ovie ubavi raboti koi mi se slucija da gi spodelime zaedno.Tesko mi e ama se trudam da sto polesno da mi pomine ovoj januari zasto znam deka toj ne bi sakal volku da se izmacuvam.Kako sto rece hormonce dobrite luge ne umiraat,a toj sekogas ke zivee vo moeto srce i vo moite sekavanja.

...Nekoj nekogas rekol:"Gospod ne ni sozdava pogolemi problemi od tie koj mozime da gi izdrzime" a i so sekoja edna nestreka koja ke ne snajdi nie stanuvame se posilni....

Темава ужасно ме погодува...кога се омажив, неколку месеци потоа ненадејно почина татко ми, шок..., по неколку години исто така и свекрва ми....и не сакам да се присетувам само ќе кажам дека сите сме гости на светов и дека треба да сфатиме оти ние сме во една димензија, а оние што си заминуваат во друга....татко ми се викаше Јован...