Животот е краток, искористи го!

Ovaa maksima cesto ja slusame, ama kolku ja praktikuvame. Dobro mene ne mi se dopagja prviot del - ona za zivotot e kratok, daj boze site da ziveeme dolgo, onolku kolku ni e potrebno za da ja ostvarime nasata misija. Ama koga ce podrazmislam nekako deluva mnogu sugestivno, ne tera da se otrezneme. Vcera i denes doznav mnogu losi vesti, prvo Vedrana, pa Babule i pocnav da razmisluvam sto li covek ne ke dozivee. Eve se uste ne mozam da se smiram, zal mi e za niv dve, ama i za site sto vo ovoj moment minuvaat niz loso iskustvo. Od prilaka znam kako e bidejci jas minav niz mnogu takvi. I dodeka se borev so teskite situacii, oppp zivotot mi pominal. Vo golema mera i jas sum vinovna. Koga nesto ce mi se sluci, jas se predavam na depresija i samo cekam da pomine vreme. Nitu eden sovet ne poslusav deka zivotot e ona sto go ziveam dodeka jas se podgotvuvam da ziveam. Konkretno so mojata opsednatost so bremenost. 8 meseci jas i nesto ne pravam, ne izleguvam, ne se zabavuvam, samo seks, ocekuvanje, mentruacija, razocaruvanje. Koga sega bi go vratila vremeto, mozebi za ovie 8 meseci bi ispletela nekolku dzemperi, bi volontirala vo dom za stari ili gradinka, znaci nesto korisno. A jas sto napraviv, nisto, zatoa sto celo vreme cekam da dojde nekoj podobar period i togas da pocnam vistinski da ziveam.

za zal zivotot e takov - ponekogas se slucuvaat ubavi nesta, a ponekogas i surovi, kako vo slucajot so bubale i vedrana.
sekoja nova slucka e na nekoj nacin voedno i pouka. sto i kako nesto sme trebale da napravime ili postapime (sega ne mislam na ona sto im se sluci niv dve, tuku zboram opsto)

nate nemoj pogresno da me razberes, ama ti samo edna godina si vo brak. znaci voopsto nema potreba da se razocaruvas uste na pocetokot. ako ne se fatilo znaci ne se pogodilo.
najdobronameren i najiskren sovet ti e - opusti se. setajte uzivajte so soprugot. pozitivnite misli mnogu pomagaat. osobeno koga ocekuvas da zabremenis.

postoi edna izreka - zivot e ona koe ti se slucuva dodeka spies.
zatoa ne spij razbudi se i pocni da uzivas vo nego. da go zivees na najubav mozen nacin...godinite vo koi se sega nema da se vratat.

Fala Ane na sovet. Nekako sakam da gi poducam site da ne se sekiraat, da uzivaat. Da ucat od mojot primer. Jas izgubiv dragoceno vreme na postojana zagrizenost, a ne uvidov deka mojot sliucaj bil, nisto, vo sporedba niz sto drugi pominuvaat. Treba da se ubedam sebe si deka sekoja situacija vo zivotot treba da se minuva hrabro, pa makar i kolku da e tesko. Da ne gubam nervi sega, zatoa sto ne znam sto vo idnina me ceka. Devojki samo opusteno, se ce dojde sto posakuvame, a dodeka dojde morame da mineme niz toj trnliv pat, neli?

кога сме на оваа тема покасно ќе ја читам а сега да ви кажам пример за искористеност на животот
значи вака
јас имам 2 деца сосе маж ми
си ги гледам
работам студирам и имам време за вас да ве читам
ха
кој е како мене

пред една год кога го изгубив првото бебе потпаднав под истата депресија.се затворив мегју 4 зида,прекинав со комуникацијата со надвореѓниот свет,станав огорчена и лјута на сите.просто паднав во еден вид депресија.ни самата не се секавам веке како успеав да се извлечам од тој маѓепсан круг .ете денес сум мајка на преубаво бебе и кога ја гледам емили свакам дека залудно страдав цела година.болката за загубата трае до ден денес ама тогаш погрешно ги сватив и прифатив раб.дозволив да потонам.отогаш сум мн променета и до ден денес неможам сите негативни чувтсва што тоаш ги стекнав да ги искоренам.и добра е таа изрека.некогаш превише посветуваме внимание на раб кои не треба.треба секој ден барем на нешто да се радуваме,барем на нешто да му заблагодариме на бога,зашто никогаш не е се црно секогаш постои и по некое шаренило

нате................ сите паѓаме во депресија кога ни се случуваат лоши нешта а гледаш дека не можеш ништо против тоа

некогаш е добро и да застанеш и да почекаш не можеш да се преправаш дека се е сјајно и да потиснуваш тешки чувства
еден ден ќе ти избијат
барај помош од Бога ми се чини кога е тешко тој е единствениот пат

se slozuvam i jas zivotot e kratok i treba da se uziva maksimalno vo nego,megutoa site kasno razbirame za toa i posle se kaeme za nekoi propusteni raboti.ali za se postoi popraven neli nateee,pa taka sega malku da gledame povedro na rabotite.[/img]

Ова ми е прв пост воопшто (освен поздравот) и токму на оваа тема сакам да го напишам.
Пред 6 месеци доживеав исто искуство како Vedrana i Babule. Од моментот кога дознав дека сум бремена во ниеден, ама баш во ниту еден момент не помислив дека ќе заврши бременоста во 7 недела. Кога се` се случи така како што се случи бев парализирана од шок, неверување, прашања и сл. чувства за повеќето од форумов познати. Освен ова се случија и низа лоши моменти поврзани со мои најблиски. Ми заминаа луѓе кои ми значеа многу во животот . Чувство на загуба на тон..., депресии, тешкотија, мака, револт...
Не знам од каде и не знам поради која причина во последно време ми се појави внатрешна сила дека во најскоро време ќе почнат да се случуваат убави работи. Дека редно време е да исчезнат сите тие негативни чувства и ситуации. Сваќам дека животот носи секакви периоди и во сите треба да се настапува со разум. Се` што ќе ни се случи треба достоинствено да го надминеме.
Неуспешната бременост и се` поврзано со неа фино е спакувано и складирано некаде длабоко во мене. Не дека некогаш ќе го заборавам или дека ќе исчезне, ама во моментов сакам да имам чисти и позитивни мисли за иднината и сите нови личности што ќе ми ги донесе таа.
Затоа девојки, исчистете се што почнува со "НЕ" и отворете го срцето за нови моменти.

bona dea odlicno kazano.

sekomu mu e potreben i odreden period koga ke taguva i mora da pomine niz toa. megutoa ne smee da dozvoli taga da go preokupira da mu go obzeme celiot zivot.
ubavo velis deka - mora da najde sila da prodolzi i dostoinstveno da go nadmine.
pozitivnite misli i planovi za idninata ne smee da gi snema.

nateee te sfakam potpolno i jas bev vo nevidena agonija sedum godini pred da go dobijam nikola. no koga pocnav da razmislivam kako bona dea- deka zivotot mora da prodolzi i samo da me vodat pozitivnite misli- se mi se smeni.
mislam deka toa bese eden od glavnite faktori koi mi pomognaa da si ja ispolnam zelbata i da imam dete.

ti posakuvam tebe (i na site vo slicna situacija) poskoro da go iskusis majcinstvoto.

E, kolku pati sama na sebe si ja povtoruvam ovaa recenica denovive!!! No, za dzabe!!! Se cini deka ne mozam da navlezam vo nejzinata sustina!!! Daleku od toa deka mene mi se slucile tragedii od tipot za koi nekoi od Vas zboruvaat (za sto navistina mi e mnogu zal!!!!), no moram da vi kazam deka jas vo zivotot doziveav presvrtnica. Mnogu od vas ovde se pomladi od mene i jas vo vasite postovi se prepoznavam sebesi pred 4-5 godini. Jas bev licnost koja e vedra, optimist, koja ne se plasi od nisto, covek ambiciozen, koj grabi samo napred... No, za zal vo izminative 4 godini se cuvstvuvam istroseno, bez pozitivna energija, bez zelba nesto da smenam vo mojot zivot. I ne samo poradi problemot so sterilitetot so koj se soocuvam, tuku i poradi odredeni raboti koi za mene pretstavuvale radost vo minatoto, a sega sfacam deka bile tretirani kako glupost od moi najbliski. Vo sustina, jas ne mozam da uzivam sega zatoa sto otkriv deka mnogu lugje od mojata okolina vsusnost glumele do sega, taka da smetam deka dokolku nekoja moja radost sega ja podelam so niv, ce bidam ismeana!!!! No, jas sum covek koj ne saka nikomu da nasteti, pa veruvam deka pravdinata ce izleze na videlo!

Mojata deviza e deka zivotot e kratok i deka poradi toa treba ednostavno da go ziveeme, a ne bespotrebno da go komplicirame.

Mina, не дозволувај околината да влијае на тебе. Се` што ти наштетува и попречува во животот треба да се елиминира дури и во случај тоа да се најблиските. Твојата борба е насочена против стерилитет и нејзина крајна цел е бебе. Следи си го својот пат и тргај се` што ти попречува. Се` што ти предизвикува негативни чувства елиминирај. Ако им значиш ќе сватат и ќе настовјуваат да се подобрат. Ако не - тогаш нема што да жалиш.
Твојата желба е да те гушнат две мали рачиња и во име на тоа - само напред!

Mina nemoj da dozvolis poradi drugi da zapadnes vo negativni misli i cuvstva. sekogas bidi pozitivna i nasmeana.
znaes kako vikaat - podobro da mi zaviduvaat onie koi ne me sakaat otkolku da me sozaluvaat.

Nateee jas i ti sme mnogu slicni poradi toa ni se slucuvaat isti raboti.Od ona sto ni se sluci i na dvete samo zakluciv deka sami si praivime da ni se slucat nepredvideni sitiacii.Celata moja napnatost,panicarenje,ocekuvanje samo mi go komplicira zivotot.Sekogas ova go svakam otposle,koga ke mi se sluci nesto pozitivno.No zivotot ne nosi samo pizitivni raboti,nekogas negativnite preovladuvaat,zatoa treba da se naucme da uzivame i vo momentite koga ne e sve taka belo.Znam deka vakvoto moe razmisluvanje ke drzi se dodeka ne mi se sluci nesto neocekuvano,no znam i deka koga si svesen za pricinite koi te tonat togas sve ide polesno,znam kako da si pomognam.Zivotot me nauci kako da si pomagam i kako mojata pozitivnost da trae podolgo.Nikogas ne planiram na dolgi stazi,i planiram nesto samo ako moram,sve ostavam spontano da se sluci.Ako nesto moram da isplaniram toa nikogas ne go pravam odvecer,sekogas koga ke se razbudam go pravam toa i planot vazi samo za toj den.Svativ deka samo na toj nacin mozam da uzivam vo zivotot!

Bona Dea напиша:

Mina, не дозволувај околината да влијае на тебе. Се` што ти наштетува и попречува во животот треба да се елиминира дури и во случај тоа да се најблиските. Твојата борба е насочена против стерилитет и нејзина крајна цел е бебе. Следи си го својот пат и тргај се` што ти попречува. Се` што ти предизвикува негативни чувства елиминирај. Ако им значиш ќе сватат и ќе настовјуваат да се подобрат. Ако не - тогаш нема што да жалиш.
Твојата желба е да те гушнат две мали рачиња и во име на тоа - само напред!

Значи, ова е нештото што јас го направив и верувајте навистина ми е подобро. Ми се врати вербата во животот. Тешко е да се натераш да си го промениш животот во кој тонеш, но кога ќе почеш со тоа после работите изгледаат поинаку. И да, најбитно е да знаеш што те влече надолу и да се соочиш со вистината.

Има и еден друг аспект во врска со темава. Милам дека ова динамично време е главниот виновник за се. Кога ќе подрзамислам малку, јас само некаде брзам. Од работа брзам за дома, од дома за на работа. Правам ручек со експресна брзина, за да потоа завршам некоја друга домашна работа. Од кревет станувам набрзина, нема време за губење, веднаш го почнувам работниот ден. Кога се рекреирам, гледам на часовникот да не се задржам многу зошто имам уште еден куп обврски за тој ден. Едноставно стануваме роб на времето. Не уживаме додека нешто правиме. Не уживам додека јадам, зошто тоа го правам на брзина, а во меѓувреме користам прилика да ѕирнам нешто на телевизија.

Сите сме робови на времето, но пред се треба да се одвои 5 мин за себе. 5 мин секој може да одвои, седни и пушти го мозокот на пасење, не мисли ништо. Релаксирај се со шоља кафе или чај и седи и не мисли ништо. Многу помага...барем 5 мин во денот бидете опуштени.

E da za zal taka e. Zivotot navistina e kratok. Ova stresno vreme pa mislam deka e kapak na se. Nevrabotenost, skapotija, brz nacin na zivot i sto li uste ne. No sepak mislam deka optizmzmot i zelbata za zivot , nikogas ne treba da zgasnat. Se slozuvam deka sitee si imamae po nekoj depresiven period vo nasiot zivot, a isto taka mislam deka samo nie mozeme da si pomogneme vo taa situacija. Mnogu e dobra onaa izreka "Zivej go sekoj den kako da ti e posleden". No vo praksa toa tesko se primenuva. Ima nekoi lujge go praktikuvaat toa i sekoja im cest. Jas mislam deka bez razlika kolku ke ziveeme i na koj nacin, najvazno od se e da sme lujge, vo vistinska smisla na zborot. Sovrsenstvo ne postoi no sepak, treba da se trudime da bideme pozitivni, dobri, nasmeani, da ne ja trueme dusata so negativni raboti, so losi misli i slicno. Ednostavno kazano lujgeto da ne pametat po dobrinata, smislata za humor. Toa ostanuva vecno.

интересно е колку многу може да се пишува на оваа тема и колку сите знаеме дека навистина треба да го уживаме секој ден што ни го дал Бог а не го правиме тоа....би звучело многу патетично да солам памет дека треба да се ужива,да не се нервираме...нели колку убави работи има околу нас и треба да им се радуваме...а самата не го правам тоа....знам дека животот е краток,ама пак се потиснуваме во оваа машина наречена живот во која се бориме и со убави и неубави работи....животот ни е таков каков ние си го правиме...велат колку оставаш позади тебе толку ке најдеш пред тебе....мора да има и стресни ситуации но и весели моменти...не е се под конец...само мораме да внимаваме да не се изгубиме во лавиринтот наречен живот....

Бица во потполност се согласувам со тебе. Јас мислам многу оставив зад мене, како за мене така и за другите ама уште никако да го најдам тоа пред мене. мм ми вика ако твоето нека се памти ама некогаш многу ми е мака, ама упорно чекам мојот сон да се оствари. Знам дека треба повеќе да уживаме во жвотот, ама мене тоа некако послабо ми оди. Се чувствувам како животов да ме ставил на центрифуга.

соња многу од нас се осеќаат баш така, се нешто не притиска и не брка да побрзаме, и убаво рече емилија одвојте малку за себе, домашните обрски нема да ви побегнат, не е ништо поважно од љубовта, реласацијата и насмеаното лице на оној што го сакате, џабе ќе ја светнам куќата ако после цел ден се карам од што сум уморна и не способна веќе за ништо.

е сега јас само ке надополнам нешто...дали сте приметиле колку сме станале робови на материјалните нешта...пр.ако не ни е исчистено -леле ке дојде некој па ке види, па што и да дојде не доага зашто ми е исчистено туку за мене....или ајде да поработам уште малку,да завршам уште ова....па пресметки и триста чуда и кога ке се свртиме ние сме пак на исто само што сме го смениле телефонот зашто сме заработиле....сме купиле нови крпчиња и сме реновирале дома....а измеѓу нема радост смеа дружење само проклето итање кон целта...а нема назад или да застанеш те гази се....се оди напред и веке социјалниот живот се губи и обичната проста интеракција меѓу луѓето само за забава...сега се гледаме со луѓе и се дружиме исклучиво само ако се поврзани со работата и имаме заеднички интереси...нема веќе дружба.... и најлошото веќе немаме време за тие што ги сакаме...фамилијата нашите мажи...луѓето блиски до нас.....е таква центрифуга ги влече сите...и нема исклучок.....

Биле 100% си во право
Динамичниот живот не направи роботи. Кога некој ќе ми каже леле што си млада а збориш за притисок, за стрес, леле колку апчиња носиш во ташна...тоа е тоа, центригугата, ние веќе не знаеме да се опуштиме и да уживаме, не ги цениме нештата дури не ги изгубиме
Секогаш после лоша случка си велам а од утре вртам лист, за ништо не се нервирам, животот е краток, а до кога?
До наредната нервоза, до седењето на работа прекувремено, до итањето да се отиде дома , да се среди домот, да се пренесе негативната енергија на сите околу нас.
Некој погоре кажа дека сами сме си креатори на својот живот и така е.

мислам дека колку и да сакаме да успориме времето не гази....не само за стресови и нервози ама баш за се....не колку таблети носиш него ко аптека сме дома....абе катастрофа....кажи ми дали ке стигнеш денес на средбата во Рамстор во 17часот....

јас мислам дека нема да можам...али ке видиме жива ке се изедам ако нестигнам.....

site znaeme deka zivotot e kratok, i treba sto podobro da go ziveeme no retko koj go pravi toa. jas lano koga pocnav da ziveam vo skopje mi trebaa nekolku meseci da se naviknam na ovoj zivot tuka.Ne zosto bev oddelena od mama i tato, navikanata sum,sredno ucev vo PP, na fak.bev vo OH, a sum od gevgelija.Vo SK site negde brzaat,nikoj ne se zavrtuva nakaj tebe, pa makar i na ulica da lezis.skoro site se kako konji(ne sakam da navredam nikogo samo davam sporedba) samo pred sebe gledaat i ni levo ni desno. Kafe retko da pies so komsiite. A so mm koga bevme gevgelija, koj kako pomini sto me znae ke zastane muabet, ke ni cestita na svadbata, ke ne pokani na kafe...Tuka zivotot se zivee so 100na cas, i mislam deka site ubavi raboti mi pominuvaat pred oci i naznam kako da gi fatam.No sekogas se tesam so pesnata na Toska "posle dozdot doaga sonce", jas si vikam po sekoja nesreka mora da dojde sreka, i deka se sto mi se slucuva e so nekoja cel

Животот си минува многу динамично и мајка ми ми вика Ане кога ќе се решиш ти да здивнеш од ова темпо, животот поминал. На моногу пати знам да кажам Леле аман веќе нека порасне Борјан, немам време за ништо.. Знам дека само се жалам, во ова раздвижено темпо немам време за ништо. Се осеќам дека брзо ми поминува животот. Кога ќе решам да си одвојам време за себе и да ги оставам децата кај бабите, се силам дека цел викенд ќе одмарам и ќе си се посветам сама на себе. Никогаш не ми успева :( Неколку саата ќе чистам и трк по децата. Ионака ретко ги гледам преку недела па мислам дека за викенд ќе надокнадам. Кога ќе видиш стварно животот е краток, ама или јас незнам да се организирам или стварно незнам да го искористам. Незнам што да кажам