Дали сте загрижени за безбедноста на децата?

Me interesira kako go zastituvate vaseto dete, sto se pravite samo za da ne padne vo racete na zloto i da ne bide traumatizirano koe ke se odrazuva seto toa ponatamu vo zivotot? Neli ne sekogas moze da se sledat decata vo se sto pravat, ama dokolku zabalezite deka nesto ne e vo red kako ke reagirate, kako ke go naterate da kaze deka nesto se slucuva? Roditelite za zal ne gi znaat site simptomi koga na nekoe dete nesto mu se slucuva nitu pak kako da pristapat, no sepak treba da se vnimava premnogu. Me interesira vie sto pavite vo odnos na toa?

Temava ti e odlicna no malku teska za da se najde vistinskiot odgovor.Mene Jana sega mi e seuste mala pa ne se imam sooceno so takva situacija no eve ke go kazam moeto mislenje iako sakam da napomenam deka edno e toa sto go razmisluvame a sosema drugo kako bi reagirale vo dadena situacija, i da ne dolzam.......sigurno deka ne e dobro deteto da go cuvame pod stakleno zvono kako bi go zastitile od "racete na zloto" i ne e mozno da bidime so nego 24/7,no edno e mozno da mu pruzime mnogu,mnogu ljubov,podrska,razbiranje,ragovor bez pritisoci,soveti, mozebi na toj nacin mozeme kaj deteto da deluvame pozitivno....no sepak losi raboti se slucuvaat,iskreno neznam kako roditelot bi mozel da reagira i pomogne dokolku ne zaprimetuva deka nesto se slucuva so negovoto dete, znaci toa ne mu date do znaenje, no kako devojka edno nesto sekogas znaev deka jas sekogas mozam da im se obratam na moite roditeli ne zavisno vo kakva situacija se naogaat zatoa sto ne postojat pobitni prasanja i problemi od onie na svoeto dete i fala mu na Gospoda sekogas sum ja dobivala nivnata podrska,jas toa sum go naucila od niv.Znaci da sumiram ljubov,razgovor, podrska i koj znae mozebi ke go zastitime barem od edno zlo..........

e ovaa tema sekoj den ja zboruvame so mm.
sega zasega nikola e mal i postojano nekoj vnimava na nego. no znam deka toa nema da trae vecno. mora da pocne da odi na uciliste, da si najde drustvo itn.
sega nikola seuste e mal, za da mozam da dadam konkreten sovet. no edno mozam da kazam - a toa e deka mora da ima deteto golema doverba vo roditelot (i obratno), za da znae deka sekogas moze da im se doveri za sovet i da pobara pomos vo bilo kakva situacija, da znae deka nema roditelot da go osuduva (bidejki ima roditeli koi znaat da recat deka toa sto se slucilo e po negova vina).

Ne e sekogas taka, deteto sepak ne moze da se doveri celosno na roditelot. Zboruvam od iskustvo, jas i den denes se nemam dovereno zaradi cuvstvo na vina i sram, cuvam vo sebe 9 godini a ni zbor ne sum kazala na moite. Zatoa preporacuvam i ve zamoluvam da vnimavate premnogu na decata. Ne deka moite ne vnimavale na mene, no nikoj ne ocekuva deteto deka moze da pomine niz strasni nesta. Moze ne sekogas izgledaat strasni, no loso se odrazuvaat. Moze sum pomala, ama sepak sakam moeto loso iskustvo da ne se desi veke na nikomu, zatoa i ja otvoriv temata. Podobro da spodelime nasi mislenja, iskustva, znaenja za da im pomogneme na decata.

wisna nnnikogas nemoj da se sramis ili da custvuvas vina poradi nesto sto mozebi od nevnimanie ili od ljubopitnost ti se slucilo!

Mislam deka tvojata majka sekogas ke bide tuka da ti pomogne i da te utesi, da te islusa za se od zbor do zbor! Imaj najmnogu doverba vo nea............taa nikogas nema da te obvini za nisto....
edinstveno sto od nea i od site vo tvoeto semejstvo mozez da dobies e ljubov i pomos za resavanje na site tvoi mali i golemi problemi!

pozdrav devojko

Sega ne e ni tolku vazno dali ke kazam. Znam deka majka mi me saka i jas i veruvam, no ne mozam da i kazam za toa. Znam deka nema da me obvini, znam deka ke me islusa od zbor do zbor, ama cuvstvuvam sram, vina. Od sramot i vinata i posle tolku vreme ne mozam da se oslobodam, a moite nema da mi pomognat ako im kazam, od toa sto ke sakaat da pomognat ke napravat mnogu pogresni raboti vo afekt. Ete jas sum primer deka edno dete moze da gi premolci rabotite tolku dolgo vreme a da mu vlijaat ponatamu i da go izmacuvaat.

pa zatoa i ti velam wisna......zasto da se izmacuvas.......podobro e da ja spodelis makata so nekogo.
A sigurna sum deka nitu eden roditel ne bi storil nisto vo afekt ako toa ima posledici za deteto.
Sepak treba seriozno da se pristapi i ubavo da se razmisli pred da se prevzeme bilo sto, a za mene premolcuvanjeto e najloso!!

Do koga bi mozela da molcis??

Pa ne znam, veke pocnuva da puka nesto vo mene, ne mozam da izdrzam. Moite roditeli za ednoto znaat a za drugoto ne. Pocnav i da posetuvam psihijatar, ama ne mozam da im kazuvam na moite za toa, ke nastane totalen haos. Znam deka molcenjeto e najloso, osekam sega kolku mi nastetilo, ama za zal seuste ne sum podgotvena da se doveram na moite. Ne sum samo jas edinstvena koja premolcela za toa, site sto pominale niz toa prekutele poradi nekoi pricini...

moj sovet....nemoj da molcis veke!!!!
Sto i da e ke ti bide mnogu polesno ako go spodelis so nekogo!

wisna, mlada si ...ama ajde zamisli da imas kerka i da premolcuva za nekoj problem tolku godini???? a eden den veruvaj nema da mozes poveke da izdrzis i ke kazes...ke bide potesko ....kolku poveke godini ke pominat, bolkata ke se zgolemuva.

Te razbiram potpolno, ama ne mozam da svaram kafe i da i recam sto bilo. Moze koga bi ja objasnila mojata situacija ke ti stane jasno zasto molcam. No sepak so psihoterapija ke se oslobodam od se i ke dojde vreme koga ke mozam da zboram, ama sega za sega neka ostane vaka. Mene toa sto mi se sluci bev mala i nemase koj da me zastiti, a sega sum veke golema ne mi e potrebna zastita. Potrebna im e zastita na malite deca. Jas ke gi izlecam moite traumi no ne sakam da bidat povredeni uste deca, zatoa ja otvoriv temava. Mozebi sum premnogu zastitnicki nastroena, ne znam, no sakav sepak da gi otvoram ocite na sekoja majka deka nema sekogas deteto da vi se otvori. Ne velam deka ste so zatvoreni oci, no sepak eve ziv primer koj dokazuva deka ne e se rozevo vo zivotot na nasite sonca.

Znaes imas pravo.....ne e se rozovo......i nemozeme nikogas da kazeme deka znaeme se za zivotot na nasite najmili!!!
No neznam .....mozebi koga bi se postavila kako prijatelka kon kerka mi, a ne kako strog roditel...bi imala poveke doverba vo mene i bi gi resavale zaedno site problemi!

Wisna,iskreno zal mi e sto si morala kako dete da pomines niz traumaticen period pogotovo sto si go pominala samata bez podrskata na tvoite najbliski,gledam deka seuste te macat posledicite od toj period no jas sum sigurna,sudejki po tvoite postovi, deka ti si edna mlada intelegentna devojka i ke najdes nacin so smoanaliza,samokontrola ili so strucna pomos da si ja olesnis dusata.Znam sto e vina i sram,znam sto e zelba da ne gi razocaras roditelite,custvuvam deka premnogu gi sakas tvoite roditeli no imaj na um teka tie te sakaat uste poveke,zasluzuvaat nekoi raboti da znaat, no sepak izgleda ne si seuste podgotvena za ragovor mozebi si svesna sto se moze da smeni toj razgovor bilo na pozitivna ili negativna strana,ti toa najdobro go znaes..........zivotot e pred tebe,ke sretnes novi lica nekoi ke ostanat nekoi ke si zaminat,ke se zaljubis, ke formiras svoe semejstvo....................ranite ke se zalecat.

Se soglasuvam so goca deka e zivotot pred tebe, ama nema lesno da se zaboravi toa sto bilo!
Ako vo dusata kries bolka, mozes samo da glumis deka si zaboravila...ama ke prodolzi da boli, osven ako zastanes hrabro i ne razgovaras so toa.
Jas imam doziveano traumi vo pubertetot, ama majka mi i moeto momce-sega soprug bea tuka i zaedno pominavme niz se!
Seuste imam kosmari ponekogas, no znam deka toa e sega minato i gordo se nosam so problemot sto go imav i seuste go imam.

Se nadevam deka eden den ke se podgotvam i ke mozam da zboruvam so moite na taa tema. No sega ke ostavam da ostane vaka. Najbitno e sto rabotam na sebe i iako ponekogas mi doagaat momenti koga mrazam sto postojam, koga se mrazam sebesi za se sto napraviv, sepak se sakam i pokraj seta lutina nasocena kon sebe. Ne znam, mozebi ve zbuniv so ova se mrazam pa se sakam, no sepak ako ne se sakam nema da se boram za sebe. I da ne uspeam, sepak ke preziveam i ke se boram da ne im se sluci toa na drugi deca, ako treba i ke prozboram za sebe na forumov, ama ke dadam se od sebe da zastitam nevini deca.

за што и да се случило ,сигурно ти не си била виновна оти тогаш си имала 10 години,а дете на тие години,неможе да направи нешто за да повлече одлуки за кои е сигурно дека е во ред,што и да те мачи реши го побрзо и да не ти влијае понатаму со толкав интензитет на твојот живот и твоето прифаќање на работите околу тебе.собери храброст и обиди се да разговараш со родителите за било што,перд да биде предоцна и се случат други работи кои се слични или исти како таа за која не кажуваш.поздрав и имаш подршка од мене.

Сеуште немам зборувано со моите за се што ми се случи некогаш, а како одам напред се повеќе и повеќе сум подготвена да прозборам. Болката поврзана со тие настани се намалува, не се мразам и не се обвинувам затоа што не сум виновна јас за ништо...
Веќе не ми е ни до толку важна реакцијата на останатите зашто се пронајдов себеси, сфатив дека јас сум таа која секогаш треба да биде покрај себе.
Јас почнав да решавам, да одам напред, да создавам нешто, да правам работи кои ми го исполнуваат времето и душата. А сепак има нешто што постојано ме задлабочува а сега немам соодветно решение. Не знам што би можела да направам за да не премолчуваат децата, совесните луѓе никогаш не би им суделе. Децата се емотивно бомби, го чувствуваат и тоа што не е нивно. Болно е за оние кои тоа го кријат и низ целиот свој живот.
Порака за сите: НЕ НОСЕТЕ ТОЛКУ ГОЛЕМ ТОВАР, СПОДЕЛЕТЕ ГО СО НЕКОЈ КОЈ МИСЛИТЕ ДЕКА ЌЕ ВЕ РАЗБЕРЕ, СЕУШТЕ ПОСТОЈАТ ДОБРИ ЛУЃЕ КОИ ЌЕ ВЕ СОСЛУШААТ И ЌЕ ОСТАНАТ СО ВАС

Wisna и малку поодамна спомна нешто во врска со ова, меѓутоа само некои мали ситници, сигурно има нешто што очигледно и ден денес те мачи, ако се решиш да го споделиш тоа со нас можеби и ќе ти олесни , тука ќе наидеш на разбирање и безрезерна подршка. Немој да бидеш депресивна.

И не разбирам како го заштитуваме нашето дете од што ?

nikogo ne mozes da go zastitis potpolno nitu svoeto dete sekoj e odgovoren za postapkite i posledicite koj znaat da bidat teski i da gi nosis kako tovar cel zivot mozebi zboruvanjeto so roditelite ke olesni no mislam ne celosno ne ja znam tocnata situacija pa zatoa ne mozam da kazam dali ke ti ti padne toj tovar od grb a odenjeto na psihijatar ti ja olesnuva li situacijata barem malku ???

wisna баш ми е мило што се јави и уште помило ми е што полека се пронаоѓаш себеси и дека болката што ја чуствуваше се намалува,можеби кога целосно ќе се прифатиш себеси и болката ќе ивчезни ќе бидеш подготвена да се соочиш со своите родители...ти посакувам многу среќа,продолжи да си го исполнуваш времето и душата со работи кои те прават задоволна и среќна.

Да, уште се борам, сеуште сум во борба за да излезам од минатото за да проживеам во сегашноста. Баш и читам една книга на српски за мојата ситуација и сега емоциите ми се понтензивни, посилни. Не ми проблем воопшто да се отворам како пред еден извесен период кога мислам дека го поминував најпеколниот период, насекаде барајќи поддршка и разбирање. Факт е дека не може секогаш да се заштити детето, не се случува се пред наши очи, али секогаш треба децата да ја почувтсвуваaт заштитата, поддршката каде не секаде е така.
Има многу да се збори на темава, се што се случува понатаму зависи од што ќе се случи во детството, од околината која не опкружува тогаш... а се најмногу зависи и од родителите како би се поставиле со детето кое можеби поминува низ тежок период.
Доколку на пример му речеме на едно мало дете да заборави ние не сме го лишиле така од болката, само со текот на времето се комплицираат сите нешта... за да се реши едно нешто мора да се соочиме со тој проблем, а доколку само го скриеме од пред наши очи тоа не значи дека не постои.

потпуно си у праву да тешке ситуације из детињства остављају трајне последице и обележе дете, човека за цео живот..
али исто тако не може се довека ни живети у прошлости и баш за све неуспехе окривити неког другог..можда грубо звучи, али треба се што пре отргнути из тога и суочити се са животом и гледати да га проживиш што лепше и квалитеније..

ово не говорим напамет, него из тешко проживљеног догађаја из детињатва који сам прегурала потпуно сама..било је толико грозно и страшно да чак нисам нашла храбрости да родитељима испричам и они никада нису сазнали за то..једно време сам их кривила што ништа не примећују, а мој свет се руши, али после сам дан по дан наставила даље..тако мораш и ти, а са 19 година си потпуно зрела за то..

Не, немој да помислиш дека постирав за некако да им судам на моите. Иако погрешија со тоа што пробаа да го заборавам она кое не се заборава, тие за мое добро сакаа се да се закопа тишината. Во таа тишина јас самував, потиснував мислејќи дека се ќе биде во ред а знаев дека не беше ништо во ред. Се осеќав дека јас не сум во ред, се измачував и казнував.
Знаат само за еден дел за кој никогаш после хаосот не прозборевме за тоа... а поради тоа јас се затворав, мислев дека заслужувам и полошо... и да, се случи полошо. Истото ми се случи уште еднаш, за тоа никогаш не прозборев зашто мислев дека не заслужувам никакво внимание, сама сум си крива и сама ќе ги сносам сите последици.
Сега сум каде подобра, се осеќам дека одам напред. Минатото ми ги држи конците сега. Јас колку и да заборавам, колку и да потиснам знам дека тоа игра преголема улога игра во мојот однос спрема себеси и спрема другите. Потиснував сите овие години и ја градев мојата личност врз база на тоа.Не сакам така повеќе, подготвена сум да се соочам со тоа и да зборам со тоа, да го видам сето тоа пред мене, да се соочам за да го решам.
Се што сакам е само да помогнам, не сакам ниедно дете да помине низ таков пекол. Знам дека е невозможно, сепак колку толку со моето искуство сакам да придонесам за да се заштити некое дете. Доколку не се знае како да се постапи за да се заштити детето кога ќе се отвори за нешто кое му тежи мислам дека можам да помогнам со моето искуство што мене ми било потребно. Факт е дека не можеме да ги заштитиме децата од секој непријатен настан, но можеме да ги заштитиме од осаменост, да бидеме покрај нив... не грешете со тоа се да закопате во тишината. Знам дека е тешко еден родител да го гледа своето дете како пати и најлесен начин е се да се "заборави". И моите мислеа дека ќе заборавам и ќе бидам среќна. Само едно знам, јас никогаш не заборавив.

сада те потпуно разумем, али потпуно..
до сада је из твојих постова само могло да се наслути о чему се ради, али сада тачно знам шта је у питању и разумем те зашто на неки начин осуђујеш своје родитеље..и ја бих то исто урадила..

моји нису знали шта се десило, а ја сам их једно време осуђивала зашто не осете моју патњу, зашто не виде колико ми је тешко и колико се борим да останем нормална..сад из ове перспективе кад имам подоста година и двоје деце, могу и да их разумем..једноставно нису могли ни да замисле да се њиховом детету десило нешто тако страшно..

разумем да би теби уствари било лакше да су разговарали са тобом о томе, јер проблеми се лакше подносе и превазилазе кад се о њима прича, него кад их чуваш дубоко у себи..

желим ти исто што и себи, да будеш јака и да се добро носиш са тим проблемом..и желим ти да оформиш једну дивну породицу као што је и ја имам и знам да ћеш бити диван родитељ својој деци и диван заштитник..и знам да ћеш знати да на њима приметиш сваку ситницу, сваку тугу, као што ја то могу код мојих..

и да, драга девојко, такве ствари никада, али никада не могу да се забораве..

Мора да се бориме, животот е борба... доколку не е таа борба нема да знаеме за мир, доколку нема тага нема да знаеме за радост
Тој што во себе има огромна болка знае да се израдува и на некоја за некој безначајна работа толку силно. Јас го имам осетено тоа. Само еден поглед мене може или да ме сруши или да ме вивне. Не можам да опишам и не знам дали ме разбирате.
Моите постапија погрешно, а сето тоа е за незнаење како да се постапи, знам дека ми посакуваат се најдобро. Ги сакам колку и они мене и толку сум им благодарна што сега се покрај мене и ме поддржуваат